میش افشار ی که یکی از منابع مهم ژنتیکی در بخش میشان کشور بوده و صفات و خصوصیات تولیدی بالقوه با ارزشی را دارا است. تاکنون مورد بررسی دقیق کارشناسی قرار نگرفته است. و لذا کمتر منبعی را در بین ادبیات پرورش میش می‌توان پیدا کرد که خصوصیات فنوتیپی نزاد افشاری را مورد بررسی و تحلیل قرار داده باشد.این نژاد از میشان در وسعتی قریب به ۲۰۰۰۰ کیلومتر مربع در بین استان زنجان و قسمتی از استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان پراکنده هستند. بیشترین جمعیت و منطقه اصلی پراکنش میش نژاد افشار ی در استان زنجان قرار گرفته است که شامل ۶۵% از جمعیت میشان استان و بالغ بر یک میلیون رأس در منطقه پراکنش است. در داخل استان زنجان نیز شهرستان «ماهنشان» دارای بیشترین تعداد از این جمعیت است.
خصوصیات فنوتیپی میش افشار
در ادامه می توانید با مهم ترین و اصلی ترین خصوصیات میش افشار اشنا شوید.
– رنگ غالب در میشانِ بالغ قهوه‌ای متمایل به قرمز یکدست، بدون لکه با دامنه تغییرات از قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه است و رنگ بدن بره‌ها در بدو تولد قهوه‌ای متمایل به سیاه بوده و به تدریج با افزایش سن رنگ بدن روشن‌تر می‌گردد.
– شکل عمومی گوشها به‌صورت افتاده و بزرگ بوده، لیکن میش افشار نیم گوش و بدون گوش نیز در بین این جمعیت دیده می‌شود.
– چشم‌ها از نگاه جانبی برجسته به نظر می‌رسند و رنگ غالب چشم‌ها به رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز براق است.
– قوچ و میش هر دو فاقد شاخ هستند.
– در روی بینی قوچ‌هـا اکثرا انحنـا وجود دارد و در میشها صـاف یا دارای انحنـای کمـی است.
– گردن در قوچها قوی و ضخیم بوده و در میشها دراز و نازک است.
– دنبه در میش افشار دو لپی بوده و به صورت سفره‌ای و پهن است.
این میشان جزو میشان سنگین دنبه کشور محسوب می‌گردد. دنبه در این حیوان معمولا دارای شیب خاصی است که از ناحیه کمر حیوان شروع می‌شود و حالت افتادگی را به دنبه می‌دهد. دنبه در این نژاد بعضا تا پائین‌تر از مفصل خرگوشی نیز می‌رسد ولی غالبا بالای مفصل خرگوشی قرار دارد .
دنبالچه پوشیده از پشم و بدون ذخیره چربی بوده و برجستگی دنبالچه از نمای جانبی چندان قابل مشاهده نیست. دنبالچه ممکن است گاهی درازتر از دنبه باشد.
این نژاد از میشان جزو میشان بلند قد محسوب می‌گردد و دست و پای آن از ظرافت خاصی برخوردار است که حیوان را قادر به راه‌پیمایی در کوهستان و مناطق سنگلاخی می‌نماید.
قوچ و میش هر دو فاقد منگوله هستند. ولی واریته قزل افشار دارای منگوله است.
سطح پشت، گردن، دنبه و دنبالچه در میش افشار غالبا پوشیده از پشم بوده، لیکن زیر گردن، زیر شکم، دست و پا و صورت فاقد پشم است و از موهای زبری که رنگ آنها تیره‌تر از رنگ پشم حیوان است، پوشیده شده است. از نظر کمیت و کیفیت پشم در مقایسه با سایر میشان بومی استان، متفاوت و از نظر ظرافت الیاف با میشان مغانی، قزل و بختیاری مشابه بوده و دارای پشم ضخیمی است که در صنعت قالی‌بافی استان از آن استفاده می‌گردد.
انواع واریته‌های میش نژاد افشار
واریته قزل افشار:
لفظ قزل به معنی قرمز سیر متمایل به قهوه‌ای است.میش قزل واریته‌ای از نژاد افشاری است که محل اصلی پراکنش آن استانهای آذربایجان غربی و شرقی است ولی در میان گله‌های موجود در استان زنجان نیز یافت می‌شود. این میش دارای سری نسبتا بزرگ‌تر از نژاد اصلی میش افشار بوده و همچنین دارای پشم‌های ضخیم‌تر و کم‌پشت‌تر است. رنگ موی صورت و دست و پا قهوه‌ای تیره تا متمایل به سیاه بوده و دارای دنبالچه است که در ابتدا قلبی‌شکل بوده و پر از چربی است. پشم‌های روی دنبه و زیر شکم و زیر گردن معمولا ریخته و قابل استفاده نیستند. این واریته قدری سنگین‌تر از نژاد اصلی است. نوعی از این واریته که رنگ آن تیره بوده و به سیاهی گرایش دارد، به‌نام «قره قزل» معروف است. در این نوع از میشان گاهی پشم عمده قسمت‌های بدن ریخته و فقط مقدار کمی در منطقه پشتی حیوان باقی می‌ماند. دنبه معمولا پائین‌تر از مفصل خرگوشی قرار دارد.
واریته قاشقا افشار:
واریته‌ای از نژاد افشاری بوده که تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. لیکن روی پیشانی آن لکه سفیدی موجود است. این میش را به‌وفور می‌توان در بین گله‌های میش افشار پیدا نمود.
واریته قمر افشار:
این واریته تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. تنها تفاوت این واریته با نژاد اصلی میش افشار در رنگ پشم آن است که رنگی تقریبا متمایل به خاکستری دارد.
واریته آق افشار:
در این واریته کل رنگ بدن سفید یک دست بدون لکه است. البته فراوانـی این واریته کم است و برخی اعتقاد دارند که این رنگ حاصل انتقال ژن مغلوب آلبینیسم است، که البته نیاز به تحقیق دارد.
ویژگی میش افشار
گستردگی وسیع و طبیعی میش افشار در سطح چهار استان زنجان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان معلول خصوصیات و ویژگی‌های خاص این نژاد است که اهم آنها به‌طور خلاصه عبارتند از:
سرعت رشد بالای نژاد افشاری به‌طوری‌که جزو اولین گروه میشان گوشتی و هم‌ردیف میشان لری بختیاری، ماکوئی و مغانی قرار گرفته است.
تولید شیر خوب و پرچرب این میش که بیشتر به مصرف تهیه انواع لبنیات و فرآورده‌های آن می‌رسد، باعث شده است که جزو میشان دو منظوره گوشتی – شیری نیز تقسیم‌بندی شود.
سازگاری و عادت‌پذیری آن با شرایط آب و هوایی مناطق سردسیر.
قدرت راه‌پیمایی و کوه‌پیمایی خوب میش افشار به‌طوری‌که قادر است فاصله ۱۰۰ کیلومتری بین ییلاق و قشلاق را به راحتی طی نماید.
بالا بودن نسبی دو قلوزایی این نژاد نسبت به سایر نژادهای میش استان زنجان و کشور.
مقاومت میش نژاد افشاری در مقابل امراض انگلی داخلی و خارجی.
بالا بودن ضریب تبدیل و داشتن بازده اقتصادی مطلوب.
مجموعه: گوسفند افشار بازدید: 0
امتیاز کاربرانستاره فعالستاره فعالستاره فعالستاره فعالستاره فعال
گوسفند افشار
User Rating: 0 / 5
گوسفند شال
گوسفند افشار
گوسفند افشار ی که یکی از منابع مهم ژنتیکی در بخش گوسفندان کشور بوده و صفات و خصوصیات تولیدی بالقوه با ارزشی را دارا است. تاکنون مورد بررسی دقیق کارشناسی قرار نگرفته است. و لذا کمتر منبعی را در بین ادبیات پرورش گوسفند می‌توان پیدا کرد که خصوصیات فنوتیپی نزاد افشاری را مورد بررسی و تحلیل قرار داده باشد.این نژاد از گوسفندان در وسعتی قریب به ۲۰۰۰۰ کیلومتر مربع در بین استان زنجان و قسمتی از استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان پراکنده هستند. بیشترین جمعیت و منطقه اصلی پراکنش گوسفند نژاد افشار ی در استان زنجان قرار گرفته است که شامل ۶۵% از جمعیت گوسفندان استان و بالغ بر یک میلیون رأس در منطقه پراکنش است. در داخل استان زنجان نیز شهرستان «ماهنشان» دارای بیشترین تعداد از این جمعیت است.
خصوصیات فنوتیپی گوسفند افشار
در ادامه می توانید با مهم ترین و اصلی ترین خصوصیات گوسفند افشار اشنا شوید.
– رنگ غالب در گوسفندانِ بالغ قهوه‌ای متمایل به قرمز یکدست، بدون لکه با دامنه تغییرات از قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه است و رنگ بدن بره‌ها در بدو تولد قهوه‌ای متمایل به سیاه بوده و به تدریج با افزایش سن رنگ بدن روشن‌تر می‌گردد.
– شکل عمومی گوشها به‌صورت افتاده و بزرگ بوده، لیکن گوسفند افشار نیم گوش و بدون گوش نیز در بین این جمعیت دیده می‌شود.
– چشم‌ها از نگاه جانبی برجسته به نظر می‌رسند و رنگ غالب چشم‌ها به رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز براق است.
– قوچ و میش هر دو فاقد شاخ هستند.
– در روی بینی قوچ‌هـا اکثرا انحنـا وجود دارد و در میشها صـاف یا دارای انحنـای کمـی است.
– گردن در قوچها قوی و ضخیم بوده و در میشها دراز و نازک است.
– دنبه در گوسفند افشار دو لپی بوده و به صورت سفره‌ای و پهن است.
این گوسفندان جزو گوسفندان سنگین دنبه کشور محسوب می‌گردد. دنبه در این حیوان معمولا دارای شیب خاصی است که از ناحیه کمر حیوان شروع می‌شود و حالت افتادگی را به دنبه می‌دهد. دنبه در این نژاد بعضا تا پائین‌تر از مفصل خرگوشی نیز می‌رسد ولی غالبا بالای مفصل خرگوشی قرار دارد .
دنبالچه پوشیده از پشم و بدون ذخیره چربی بوده و برجستگی دنبالچه از نمای جانبی چندان قابل مشاهده نیست. دنبالچه ممکن است گاهی درازتر از دنبه باشد.
این نژاد از گوسفندان جزو گوسفندان بلند قد محسوب می‌گردد و دست و پای آن از ظرافت خاصی برخوردار است که حیوان را قادر به راه‌پیمایی در کوهستان و مناطق سنگلاخی می‌نماید.
قوچ و میش هر دو فاقد منگوله هستند. ولی واریته قزل افشار دارای منگوله است.
سطح پشت، گردن، دنبه و دنبالچه در گوسفند افشار غالبا پوشیده از پشم بوده، لیکن زیر گردن، زیر شکم، دست و پا و صورت فاقد پشم است و از موهای زبری که رنگ آنها تیره‌تر از رنگ پشم حیوان است، پوشیده شده است. از نظر کمیت و کیفیت پشم در مقایسه با سایر گوسفندان بومی استان، متفاوت و از نظر ظرافت الیاف با گوسفندان مغانی، قزل و بختیاری مشابه بوده و دارای پشم ضخیمی است که در صنعت قالی‌بافی استان از آن استفاده می‌گردد.
انواع واریته‌های گوسفند نژاد افشار
واریته قزل افشار:
لفظ قزل به معنی قرمز سیر متمایل به قهوه‌ای است.گوسفند قزل واریته‌ای از نژاد افشاری است که محل اصلی پراکنش آن استانهای آذربایجان غربی و شرقی است ولی در میان گله‌های موجود در استان زنجان نیز یافت می‌شود. این گوسفند دارای سری نسبتا بزرگ‌تر از نژاد اصلی گوسفند افشار بوده و همچنین دارای پشم‌های ضخیم‌تر و کم‌پشت‌تر است. رنگ موی صورت و دست و پا قهوه‌ای تیره تا متمایل به سیاه بوده و دارای دنبالچه است که در ابتدا قلبی‌شکل بوده و پر از چربی است. پشم‌های روی دنبه و زیر شکم و زیر گردن معمولا ریخته و قابل استفاده نیستند. این واریته قدری سنگین‌تر از نژاد اصلی است. نوعی از این واریته که رنگ آن تیره بوده و به سیاهی گرایش دارد، به‌نام «قره قزل» معروف است. در این نوع از گوسفندان گاهی پشم عمده قسمت‌های بدن ریخته و فقط مقدار کمی در منطقه پشتی حیوان باقی می‌ماند. دنبه معمولا پائین‌تر از مفصل خرگوشی قرار دارد.
واریته قاشقا افشار:
واریته‌ای از نژاد افشاری بوده که تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. لیکن روی پیشانی آن لکه سفیدی موجود است. این گوسفند را به‌وفور می‌توان در بین گله‌های گوسفند افشار پیدا نمود.
واریته قمر افشار:
این واریته تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. تنها تفاوت این واریته با نژاد اصلی گوسفند افشار در رنگ پشم آن است که رنگی تقریبا متمایل به خاکستری دارد.
واریته آق افشار:
در این واریته کل رنگ بدن سفید یک دست بدون لکه است. البته فراوانـی این واریته کم است و برخی اعتقاد دارند که این رنگ حاصل انتقال ژن مغلوب آلبینیسم است، که البته نیاز به تحقیق دارد.
ویژگی گوسفند افشار
گستردگی وسیع و طبیعی گوسفند افشار در سطح چهار استان زنجان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان معلول خصوصیات و ویژگی‌های خاص این نژاد است که اهم آنها به‌طور خلاصه عبارتند از:
سرعت رشد بالای نژاد افشاری به‌طوری‌که جزو اولین گروه گوسفندان گوشتی و هم‌ردیف گوسفندان لری بختیاری، ماکوئی و مغانی قرار گرفته است.
تولید شیر خوب و پرچرب این گوسفند که بیشتر به مصرف تهیه انواع لبنیات و فرآورده‌های آن می‌رسد، باعث شده است که جزو گوسفندان دو منظوره گوشتی – شیری نیز تقسیم‌بندی شود.
سازگاری و عادت‌پذیری آن با شرایط آب و هوایی مناطق سردسیر.
قدرت راه‌پیمایی و کوه‌پیمایی خوب گوسفند افشار به‌طوری‌که قادر است فاصله ۱۰۰ کیلومتری بین ییلاق و قشلاق را به راحتی طی نماید.
بالا بودن نسبی دو قلوزایی این نژاد نسبت به سایر نژادهای گوسفند استان زنجان و کشور.
مقاومت گوسفند نژاد افشاری در مقابل امراض انگلی داخلی و خارجی.
بالا بودن ضریب تبدیل و داشتن بازده اقتصادی مطلوب.
گوسفند قزل یکی دیگر از انواع گوسفندانی می باشد که توسط ما پرورش داده می شود. همان طور که میدانید از بین نژاد مختلف گوسفند در ایران نژاد قزب یکی از محبوب ترین نژاد ها می باشد. در ادامه سعی بر آن داریم تا با ارائه و معرفی مشخثات این نوع نژاد محبوب شما را با این نوع گوسفند بیشتر آشنا نماییم.
مشخصات گوسفند قزل
در بررسی مشخصات گوسفند قزل چند مورد بسیار مهم وجود دارد. تمامی این موارد به ظاهر این نژاد بر می گردد و ما در یک جدول به معرفی این موارد خواهیم پرداخت.
|
ردیف |
مشخصات |
نوع |
مشخصات |
|
1 |
رنگ |
قهو ه ای روشن تا تیره |
هر چه سیرتر باشد به توده اصیل نزدیکتر و مطلوب تر است رنگ دنبه و سینه مانند چهار قلم تیره تر از سایر نقاط بدن می باشد |
|
2 |
ریخت (شکل) |
اندازه بدن بزرگ |
گوسفند قزل نژاد گوشتی، شیری دنبه گرد و دارای دنبالچه مناسب به شکل گلابی و از نیمرخ بصورت S قوچ و میش بدون شاخ |
|
3 |
وزن |
جزء نژادهای سنگین وزن |
دارای وزن متوسط 53.58 کیلو گرم * افزایش روزانه 250 الی 300 گرم |
مشخصات ایستگاه پرورش واصلاح نژاد گوسفند قزل :
|
1 |
سال احداث |
1364 |
|
2 |
محل احداث |
شهرستان میاندوآب ملا شهاب الدین در5کیلو متری شهرستان میاندوآب |
|
3 |
مساحت کلی ایستگاه |
27 هکتار |
|
4 |
زیربنای مسقف |
5446 متر مربع |
|
5 |
زیربنای غیرمسقف |
5223 متر مربع |
سفارش گوسفند قزل
برای کسب اطلاعات بیشتر و یا خرید انواع گوسفند ایرانی می توانید با ما تماس بگیرید. در قسمت تماس با ما اطلاعات لازم برای تماس وجود دارد. همچنین ارائه مشاوره در زمینه انواع نژاد های گوسفندان ایرانی کاملا رایگان انجام می شود. مدیریت مجموعه آقای عباس شالی می باشند که شماره تماس ایشان در ابتدای سایت و همچنین در قسمت تماس با ما درج شده است. با ما تماس بگیرید.
خرید گوسفند شال با توجه به سرعت وزن گیری بالا تقریبا افزایش وزن 240 گرمی در روز و درصد بالای دوقلوزایی کاملا طبیعی است اما باید توجه داشته باشید که این نژاد گوسفند با شرایط آب و هوای گرمسیری سازگار است و مناسب پرورش در آب و هوای سرد و کوهستانی نیست.
یکی از مهمترین منابع غذایی که حاوی پروتئین زیاد و انواع مواد مغذی است گوشت گوسفندی است از این رو پرواربندی گوسفندان همیشه سود کلانی دارد به خصوص اینکه اگر نژاد گوسفندان گوشتی را انتخاب کنید. گوسفند شال یکی از نژادهای گوسفندان گوشتی بومی ایران است که دامداران زیادی علاقه مند به خرید این گوسفند هستند زیرا سرعت وزن گیری بالایی دارد و گوشت آن کم چرب است. گوسفند شال علاوه بر درصد بالای گوشت، درصد دوقلوزایی بالای در حد 40 درصد دارد از این رو برای تولید مثل گوسفند زنده و پرواربندی گوسفندان می تواند گزینه خوبی برای خرید باشد.
ویژگی های ظاهری گوسفند شال :
این نژاد گوسفند شال با درصد دوقلوزایی بالا بومی استان قزوین و شهرستان بوئین زهرا است که با توجه به شرایط آب و هوای گرمسیری که این منطقه دارد حتی پرورش گوسفند زنده در مناطق گرمسیری چون کرمان، سمنان، یزد و گلستان رواج دارد اما برای مناطق کوهستانی این نژاد گوسفند مناسب نیست
گوسفند شال از دسته گوسفندان سنگین وزن
گوسفند شال با در صد دوقلوزایی بالا را جزو دسته گوسفندان سنگین وزن چون مغانی و افشاری می دانند و دنبه ی زیادی دارد، وزن بره شال در بدو تولد نزدیک به 5 کیلوگرم و وزن گوسفند شال در سن بلوغ بین 67 تا 72 کیلوگرم است. روزانه بیش از 130 گرم به وزن گوسفند شال افزوده می شود و به دلیل کیفیت بالای گوشت شال و درصد بالای گوشت نسبت به چربی خرید و فروش گوسفند شال به وفور در ایران مشاهده می شود.
1-درصد دوقلوزایی آن 40 درصد
2-وزن بره نر در بدو تولد : 4.8 و بره ماده 4.5 کیلوگرم
3-وزن بره در پایان شیرخوارگی : بره نر 26 و بره ماده 24 کیلوگرم
4-وزن شش ماهگی بره نر 34 و بره ماده 31 کیلوگرم
5-وزن گوسفند بالغ شال: نر 72 و ماده 67 کیلوگرم
6-افزایش وزن گوسفند در دوره پرواربندی 130 الی 240 گرم
7-بازده لاشه گوشت 46%
8-میزان شیر تولید شده میش شال روزانه 800 گرم
9-میزان دوره شیردهی 5 ماه
10-بومی استان قزوین
11-جمعیت : 150 هزار راس
12-رنگ : سیاه در بدو تولد و تمایل به خاکستری روشن در سن بلوغ
پرورش نژاد گوسفند شال سود بالایی دارد :
همانطور که در مشخصات و ویژگی های این نژاد گوسفند ایرانی مشاهده می کنید با توجه به درصد لاشه گوشت 40 درصدی و کم چرب بودن گوشت آن جزو بهترین نژاد گوسفندان گوشتی و پرواری در ایران بعد از گوسفندان سنگسری محسوب می شود.
گوسفند نژاد شال بهتر است یا افشار ؟
نژاد گوسفند شال به مانند نژاد قزل، مهربانی، افشاری جزو دسته گوسفندان سنگین وزن هستند که دنبه زیادی دارند و جالب است بدانید هر دو نژاد شال و افشاری نسبتا در لاشه گوشت درصد مشابهی دارند با این تفاوت که گوسفندان شال درصد دو قلوزایی بیشتری نسبت به افشاری دارند و البته این نژاد گوسفند بیشتر برای مناطق گرمسیری و نیمه بیابانی خوب است در صورتی که نژاد گوسفندان افشاری برای مناطق کوهستانی و آب و هوای سرد خوب است.
هنگام خرید گوسفند شال با در صد دوقلوزایی بالا حتما دقت فرمایید
حتما در انتخاب و خرید گوسفندان ایرانی باید دقت کنید که با توجه به منطقه زندگی شما کدام نژاد بهتر است و علاوه بر آن به یک سری مشخصات توجه کنید تا بتوانید گوسفند سالم و سرحال خریداری کنید که این مورد برای تمامی نژادها صدق می کند.
ریختن پشم گوسفند نشانه از بیماری گری است.
کوتاه بودن فک پایین و بالا نشانه این است که گوسفند به خوبی نمی تواند بچرد.
داندان های شکسته و از هم باز شده نشانه گوسفندان پیر است.
گوسفند سالم چشمانی براق، پاهای قوی،پوست بدون زخم دارد.
با دست زدن به بیضه گوسفندان یا همان دنبلان گوسفندان از سلامت آنها مطمئن شوید.
دنبلان گوسفندان باید به اندازه و در یک راستا باشند.
قوچ خوب باید قیافه ای خشن و نرینه داشته باشد.
سینه ای پهن داشته باشد.
گوسفند افشاری یکی از بهترین نژاد گوسفند ایرانی است که نژادی است گوشتی با رنگ بدن قهوه ای روشن تا تیره و بندرت سفید مشاهده می شود. میانگین وزن آن در قوچ بالغ 65/88 کیلوگرم و در میش بالغ 52/70 کیلوگرم می باشد.
پراکنش: گوسفند افشاری در وسعتی قریب به 20000 کیلومتر مربع در بین استان زنجان و قسمتی از استانهای آذربایجان‌غربی و آذربایجان شرقی و مرکز اصلاح نژاد قزوین شهـــر شال است.
جمعیت: بالغ بر یک میلیون رأس می‌باشد.
رنگ: رنگ غالب در گوسفندان بالغ قهوه‌ای متمایل به قرمز یکدست، بدون لکه با دامنه تغییرات از قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه و به ندرت به رنگ سفید مشاهده می شود. رنگ بدن بره‌ها در بدو تولد قهوه‌ای متمایل به سیاه بوده و به تدریج با افزایش سن رنگ بدن روشن‌تر می‌گردد.
خصوصیات ظاهری: گوشها معمولا به صورت افتاده و بزرگ بوده، لیکن گوسفند افشاری نیم گوش و بدون گوش نیز دیده می‌شود. قوچ و میش هر دو فاقد شاخ می‌باشند. روی بینی در قوچها اکثرأ انحنا وجود دارد و در میشها صاف یا دارای انحنای کمی است. گردن در میش ها دراز بوده و در قوچها قوی و ضخیم می‌باشد. دنبه در گوسفند افشاری دو لپی بوده و به صورت سفره‌ای و پهن می‌باشد. گوسفند افشاری جزو گوسفندان سنگین دنبه کشور محسوب می‌گردد. دنبه در این حیوان معمولا دارای شیب خاصی است که از ناحیه کمر حیوان شروع می‌شود و حالت افتادگی را به دنبه می‌دهد.
دنبالچه دارای پشم، بدون ذخیره چربی بوده و برجستگی دنبالچه از نمای جانبی چندان قابل مشاهده نیست. دنبالچه ممکن است گاهی درازتر از دنبه باشد. گوسفند افشاری جزو گوسفندان بلند قد محسوب می‌گردد و بیومتریهای انجام شده نشان می‌دهد که ارتفاع کمر دراین حیوان قدری بلندتر از ارتفاع جدوگاه می‌باشد و دست و پا از ظرافت خاصی برخوردار است که حیوان را قادر به راه پیمایی در کوهستان و مناطق سنگلاخی می‌نماید. سطح پشت، گردن، دنبه و دنبالچه در این حیوان غالبأ پوشیده از پشم بوده، لیکن زیر گردن، زیر شکم، دست و پاو صورت فاقد پشم است و از موهای زبری که رنگ آنها تیره‌تر از رنگ پشم حیوان است پوشیده شده است. از نظر کمیت و کیفیت پشم در مقایسه با سایر گوسفندان بومی استان، متفاوت و از نظر ظرافت الیاف با گوسفندان شال. مغانی، قزل و بختیاری مشابه بوده و دارای پشم ضخیمی می‌باشد که در صنعت قالی بافی از آن استفاده می‌کنند.
خصوصیات تولیدی:
میانگین وزن تولد بره نر 4.35 کیلوگرم
میانگین وزن تولد بره ماده 4 کیلوگرم
میانگین وزن پایان شیرخوارگی بره نر 29.5 کیلوگرم
میانگین وزن پایان شیرخوارگی بره ماده 26.5 کیلوگرم
میانگین وزن شش ماهگی بره نر 41.24 کیلوگرم
میانگین وزن شش ماهگی بره ماده 38.7 کیلوگرم
میانگین وزن در قوچ بالغ 65/88 کیلوگرم و در میش بالغ 52/70 کیلوگرم می باشد.
میانگین وزن پشم سالانه تولیدی در بره نر 641 گرم
میانگین وزن پشم بره سالانه تولیدی در ماده 478 گرم
خصوصیات ژنتیکی:
1- چند قلو زایی
2- سرعت رشد بالای این نژاد بطوریکه جزء اولین گروه گوسفندان گوشتی کشور و هم ردیف گوسفند بختیاری، گوسفند ماکویی و گوسفند مغانی قرار گرفته است.
3- تولید شیر خوب و پرچرب این گوسفند که باعث‌شده است جزء گوسفندان دو منظوره گوشتی شیری قرار بگیرد.
4- سازگاری و عادت پذیری آن با شرایط آب و هوایی مناطق سردسیر.
5- قدرت راه پیمایی و کوه پیمایی خوب این نژاد بطوریکه قادر است فاصله 100 کیلو متری بین ییلاق و قشلاق رابه راحتی طی نماید.
6- بالا بودن نسبی دو قلو زایی این نژاد بعد نژاد شـــــال
7- مقاومت گوسفند افشاری در مقابل امراض انگلی داخلی و خارجی.
8- بالا بودن ضریب تبدیل و داشتن بازده اقتصادی مطلوب.
برای خرید نژاد افشار و شال اصلاح شده
می توانید به کارشناس فروش رامین ذکریایی تماس حاصل فرمایید
قیمت مناسب دوقلوزایی بالا هدف ماست
میش افشار ی که یکی از منابع مهم ژنتیکی در بخش میشان کشور بوده و صفات و خصوصیات تولیدی بالقوه با ارزشی را دارا است. تاکنون مورد بررسی دقیق کارشناسی قرار نگرفته است. و لذا کمتر منبعی را در بین ادبیات پرورش میش می‌توان پیدا کرد که خصوصیات فنوتیپی نزاد افشاری را مورد بررسی و تحلیل قرار داده باشد.این نژاد از میشان در وسعتی قریب به ۲۰۰۰۰ کیلومتر مربع در بین استان زنجان و قسمتی از استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان پراکنده هستند. بیشترین جمعیت و منطقه اصلی پراکنش میش نژاد افشار ی در استان زنجان قرار گرفته است که شامل ۶۵% از جمعیت میشان استان و بالغ بر یک میلیون رأس در منطقه پراکنش است. در داخل استان زنجان نیز شهرستان «ماهنشان» دارای بیشترین تعداد از این جمعیت است.
خصوصیات فنوتیپی میش افشار
در ادامه می توانید با مهم ترین و اصلی ترین خصوصیات میش افشار اشنا شوید.
– رنگ غالب در میشانِ بالغ قهوه‌ای متمایل به قرمز یکدست، بدون لکه با دامنه تغییرات از قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه است و رنگ بدن بره‌ها در بدو تولد قهوه‌ای متمایل به سیاه بوده و به تدریج با افزایش سن رنگ بدن روشن‌تر می‌گردد.
– شکل عمومی گوشها به‌صورت افتاده و بزرگ بوده، لیکن میش افشار نیم گوش و بدون گوش نیز در بین این جمعیت دیده می‌شود.
– چشم‌ها از نگاه جانبی برجسته به نظر می‌رسند و رنگ غالب چشم‌ها به رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز براق است.
– قوچ و میش هر دو فاقد شاخ هستند.
– در روی بینی قوچ‌هـا اکثرا انحنـا وجود دارد و در میشها صـاف یا دارای انحنـای کمـی است.
– گردن در قوچها قوی و ضخیم بوده و در میشها دراز و نازک است.
– دنبه در میش افشار دو لپی بوده و به صورت سفره‌ای و پهن است.
این میشان جزو میشان سنگین دنبه کشور محسوب می‌گردد. دنبه در این حیوان معمولا دارای شیب خاصی است که از ناحیه کمر حیوان شروع می‌شود و حالت افتادگی را به دنبه می‌دهد. دنبه در این نژاد بعضا تا پائین‌تر از مفصل خرگوشی نیز می‌رسد ولی غالبا بالای مفصل خرگوشی قرار دارد .
دنبالچه پوشیده از پشم و بدون ذخیره چربی بوده و برجستگی دنبالچه از نمای جانبی چندان قابل مشاهده نیست. دنبالچه ممکن است گاهی درازتر از دنبه باشد.
این نژاد از میشان جزو میشان بلند قد محسوب می‌گردد و دست و پای آن از ظرافت خاصی برخوردار است که حیوان را قادر به راه‌پیمایی در کوهستان و مناطق سنگلاخی می‌نماید.
قوچ و میش هر دو فاقد منگوله هستند. ولی واریته قزل افشار دارای منگوله است.
سطح پشت، گردن، دنبه و دنبالچه در میش افشار غالبا پوشیده از پشم بوده، لیکن زیر گردن، زیر شکم، دست و پا و صورت فاقد پشم است و از موهای زبری که رنگ آنها تیره‌تر از رنگ پشم حیوان است، پوشیده شده است. از نظر کمیت و کیفیت پشم در مقایسه با سایر میشان بومی استان، متفاوت و از نظر ظرافت الیاف با میشان مغانی، قزل و بختیاری مشابه بوده و دارای پشم ضخیمی است که در صنعت قالی‌بافی استان از آن استفاده می‌گردد.
انواع واریته‌های میش نژاد افشار
واریته قزل افشار:
لفظ قزل به معنی قرمز سیر متمایل به قهوه‌ای است.میش قزل واریته‌ای از نژاد افشاری است که محل اصلی پراکنش آن استانهای آذربایجان غربی و شرقی است ولی در میان گله‌های موجود در استان زنجان نیز یافت می‌شود. این میش دارای سری نسبتا بزرگ‌تر از نژاد اصلی میش افشار بوده و همچنین دارای پشم‌های ضخیم‌تر و کم‌پشت‌تر است. رنگ موی صورت و دست و پا قهوه‌ای تیره تا متمایل به سیاه بوده و دارای دنبالچه است که در ابتدا قلبی‌شکل بوده و پر از چربی است. پشم‌های روی دنبه و زیر شکم و زیر گردن معمولا ریخته و قابل استفاده نیستند. این واریته قدری سنگین‌تر از نژاد اصلی است. نوعی از این واریته که رنگ آن تیره بوده و به سیاهی گرایش دارد، به‌نام «قره قزل» معروف است. در این نوع از میشان گاهی پشم عمده قسمت‌های بدن ریخته و فقط مقدار کمی در منطقه پشتی حیوان باقی می‌ماند. دنبه معمولا پائین‌تر از مفصل خرگوشی قرار دارد.
واریته قاشقا افشار:
واریته‌ای از نژاد افشاری بوده که تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. لیکن روی پیشانی آن لکه سفیدی موجود است. این میش را به‌وفور می‌توان در بین گله‌های میش افشار پیدا نمود.
واریته قمر افشار:
این واریته تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. تنها تفاوت این واریته با نژاد اصلی میش افشار در رنگ پشم آن است که رنگی تقریبا متمایل به خاکستری دارد.
واریته آق افشار:
در این واریته کل رنگ بدن سفید یک دست بدون لکه است. البته فراوانـی این واریته کم است و برخی اعتقاد دارند که این رنگ حاصل انتقال ژن مغلوب آلبینیسم است، که البته نیاز به تحقیق دارد.
ویژگی میش افشار
گستردگی وسیع و طبیعی میش افشار در سطح چهار استان زنجان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان معلول خصوصیات و ویژگی‌های خاص این نژاد است که اهم آنها به‌طور خلاصه عبارتند از:
سرعت رشد بالای نژاد افشاری به‌طوری‌که جزو اولین گروه میشان گوشتی و هم‌ردیف میشان لری بختیاری، ماکوئی و مغانی قرار گرفته است.
تولید شیر خوب و پرچرب این میش که بیشتر به مصرف تهیه انواع لبنیات و فرآورده‌های آن می‌رسد، باعث شده است که جزو میشان دو منظوره گوشتی – شیری نیز تقسیم‌بندی شود.
سازگاری و عادت‌پذیری آن با شرایط آب و هوایی مناطق سردسیر.
قدرت راه‌پیمایی و کوه‌پیمایی خوب میش افشار به‌طوری‌که قادر است فاصله ۱۰۰ کیلومتری بین ییلاق و قشلاق را به راحتی طی نماید.
بالا بودن نسبی دو قلوزایی این نژاد نسبت به سایر نژادهای میش استان زنجان و کشور.
مقاومت میش نژاد افشاری در مقابل امراض انگلی داخلی و خارجی.
بالا بودن ضریب تبدیل و داشتن بازده اقتصادی مطلوب.
مجموعه: گوسفند افشار بازدید: 0
امتیاز کاربرانستاره فعالستاره فعالستاره فعالستاره فعالستاره فعال
گوسفند افشار
User Rating: 0 / 5
گوسفند شال
گوسفند افشار
گوسفند افشار ی که یکی از منابع مهم ژنتیکی در بخش گوسفندان کشور بوده و صفات و خصوصیات تولیدی بالقوه با ارزشی را دارا است. تاکنون مورد بررسی دقیق کارشناسی قرار نگرفته است. و لذا کمتر منبعی را در بین ادبیات پرورش گوسفند می‌توان پیدا کرد که خصوصیات فنوتیپی نزاد افشاری را مورد بررسی و تحلیل قرار داده باشد.این نژاد از گوسفندان در وسعتی قریب به ۲۰۰۰۰ کیلومتر مربع در بین استان زنجان و قسمتی از استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان پراکنده هستند. بیشترین جمعیت و منطقه اصلی پراکنش گوسفند نژاد افشار ی در استان زنجان قرار گرفته است که شامل ۶۵% از جمعیت گوسفندان استان و بالغ بر یک میلیون رأس در منطقه پراکنش است. در داخل استان زنجان نیز شهرستان «ماهنشان» دارای بیشترین تعداد از این جمعیت است.
خصوصیات فنوتیپی گوسفند افشار
در ادامه می توانید با مهم ترین و اصلی ترین خصوصیات گوسفند افشار اشنا شوید.
– رنگ غالب در گوسفندانِ بالغ قهوه‌ای متمایل به قرمز یکدست، بدون لکه با دامنه تغییرات از قهوه‌ای روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه است و رنگ بدن بره‌ها در بدو تولد قهوه‌ای متمایل به سیاه بوده و به تدریج با افزایش سن رنگ بدن روشن‌تر می‌گردد.
– شکل عمومی گوشها به‌صورت افتاده و بزرگ بوده، لیکن گوسفند افشار نیم گوش و بدون گوش نیز در بین این جمعیت دیده می‌شود.
– چشم‌ها از نگاه جانبی برجسته به نظر می‌رسند و رنگ غالب چشم‌ها به رنگ قهوه‌ای متمایل به قرمز براق است.
– قوچ و میش هر دو فاقد شاخ هستند.
– در روی بینی قوچ‌هـا اکثرا انحنـا وجود دارد و در میشها صـاف یا دارای انحنـای کمـی است.
– گردن در قوچها قوی و ضخیم بوده و در میشها دراز و نازک است.
– دنبه در گوسفند افشار دو لپی بوده و به صورت سفره‌ای و پهن است.
این گوسفندان جزو گوسفندان سنگین دنبه کشور محسوب می‌گردد. دنبه در این حیوان معمولا دارای شیب خاصی است که از ناحیه کمر حیوان شروع می‌شود و حالت افتادگی را به دنبه می‌دهد. دنبه در این نژاد بعضا تا پائین‌تر از مفصل خرگوشی نیز می‌رسد ولی غالبا بالای مفصل خرگوشی قرار دارد .
دنبالچه پوشیده از پشم و بدون ذخیره چربی بوده و برجستگی دنبالچه از نمای جانبی چندان قابل مشاهده نیست. دنبالچه ممکن است گاهی درازتر از دنبه باشد.
این نژاد از گوسفندان جزو گوسفندان بلند قد محسوب می‌گردد و دست و پای آن از ظرافت خاصی برخوردار است که حیوان را قادر به راه‌پیمایی در کوهستان و مناطق سنگلاخی می‌نماید.
قوچ و میش هر دو فاقد منگوله هستند. ولی واریته قزل افشار دارای منگوله است.
سطح پشت، گردن، دنبه و دنبالچه در گوسفند افشار غالبا پوشیده از پشم بوده، لیکن زیر گردن، زیر شکم، دست و پا و صورت فاقد پشم است و از موهای زبری که رنگ آنها تیره‌تر از رنگ پشم حیوان است، پوشیده شده است. از نظر کمیت و کیفیت پشم در مقایسه با سایر گوسفندان بومی استان، متفاوت و از نظر ظرافت الیاف با گوسفندان مغانی، قزل و بختیاری مشابه بوده و دارای پشم ضخیمی است که در صنعت قالی‌بافی استان از آن استفاده می‌گردد.
انواع واریته‌های گوسفند نژاد افشار
واریته قزل افشار:
لفظ قزل به معنی قرمز سیر متمایل به قهوه‌ای است.گوسفند قزل واریته‌ای از نژاد افشاری است که محل اصلی پراکنش آن استانهای آذربایجان غربی و شرقی است ولی در میان گله‌های موجود در استان زنجان نیز یافت می‌شود. این گوسفند دارای سری نسبتا بزرگ‌تر از نژاد اصلی گوسفند افشار بوده و همچنین دارای پشم‌های ضخیم‌تر و کم‌پشت‌تر است. رنگ موی صورت و دست و پا قهوه‌ای تیره تا متمایل به سیاه بوده و دارای دنبالچه است که در ابتدا قلبی‌شکل بوده و پر از چربی است. پشم‌های روی دنبه و زیر شکم و زیر گردن معمولا ریخته و قابل استفاده نیستند. این واریته قدری سنگین‌تر از نژاد اصلی است. نوعی از این واریته که رنگ آن تیره بوده و به سیاهی گرایش دارد، به‌نام «قره قزل» معروف است. در این نوع از گوسفندان گاهی پشم عمده قسمت‌های بدن ریخته و فقط مقدار کمی در منطقه پشتی حیوان باقی می‌ماند. دنبه معمولا پائین‌تر از مفصل خرگوشی قرار دارد.
واریته قاشقا افشار:
واریته‌ای از نژاد افشاری بوده که تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. لیکن روی پیشانی آن لکه سفیدی موجود است. این گوسفند را به‌وفور می‌توان در بین گله‌های گوسفند افشار پیدا نمود.
واریته قمر افشار:
این واریته تقریبا تمامی خصوصیات این نژاد را داراست. تنها تفاوت این واریته با نژاد اصلی گوسفند افشار در رنگ پشم آن است که رنگی تقریبا متمایل به خاکستری دارد.
واریته آق افشار:
در این واریته کل رنگ بدن سفید یک دست بدون لکه است. البته فراوانـی این واریته کم است و برخی اعتقاد دارند که این رنگ حاصل انتقال ژن مغلوب آلبینیسم است، که البته نیاز به تحقیق دارد.
ویژگی گوسفند افشار
گستردگی وسیع و طبیعی گوسفند افشار در سطح چهار استان زنجان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان معلول خصوصیات و ویژگی‌های خاص این نژاد است که اهم آنها به‌طور خلاصه عبارتند از:
سرعت رشد بالای نژاد افشاری به‌طوری‌که جزو اولین گروه گوسفندان گوشتی و هم‌ردیف گوسفندان لری بختیاری، ماکوئی و مغانی قرار گرفته است.
تولید شیر خوب و پرچرب این گوسفند که بیشتر به مصرف تهیه انواع لبنیات و فرآورده‌های آن می‌رسد، باعث شده است که جزو گوسفندان دو منظوره گوشتی – شیری نیز تقسیم‌بندی شود.
سازگاری و عادت‌پذیری آن با شرایط آب و هوایی مناطق سردسیر.
قدرت راه‌پیمایی و کوه‌پیمایی خوب گوسفند افشار به‌طوری‌که قادر است فاصله ۱۰۰ کیلومتری بین ییلاق و قشلاق را به راحتی طی نماید.
بالا بودن نسبی دو قلوزایی این نژاد نسبت به سایر نژادهای گوسفند استان زنجان و کشور.
مقاومت گوسفند نژاد افشاری در مقابل امراض انگلی داخلی و خارجی.
بالا بودن ضریب تبدیل و داشتن بازده اقتصادی مطلوب.